choriocapillaris

Η εσχάτη δομή του χοριοειδούς που τρέφει άμεσα το μελάγχρουν επιθήλιο του αμφιβληστροειδούς χιτώνα και τους φωτουποδοχείς. 

Ο χοριοτριχοειδής περιγράφηκε για πρώτη φορά στον άνθρωπο από τον Hovius το 1702 [1]. O χοριοτριχοειδής εκτελεί πολλαπλές λειτουργίες που περιλαμβάνουν τη διατήρηση των φωτοϋποδοχέων, κυττάρων που έχουν έναν από τους υψηλότερους μεταβολικούς ρυθμούς από οποιοδήποτε κύτταρο του ανθρώπινου σώματος[2] , φιλτράροντας τα απόβλητα που παράγονται στον εξωτερικό αμφιβληστροειδή και ρυθμίζουν τη θερμοκρασία του οπίσθιου τμήματος του οφθαλμού [3, 4].

Σε αντίθεση με τα περισσότερα αγγεία, τα αγγεία του  χοριοτριχοειδούς έχουν αναπτύξει μια επίπεδη γεωμετρία, όπου οι μεταφορές μεταξύ τριχοειδών αγγείων και ιστού πραγματοποιούνται κατά μήκος μιας επίπεδης διεπαφής . 

Αποτελείται από ένα συνεχές και πυκνό πλέγμα πάχους 10–30  μm από χαρακτηριστικά επίπεδα, φαρδιά και μη επικαλυπτόμενα τριχοειδή αγγεία. Τα τριχοειδή αγγεία βρίσκονται σε ένα μόνο επίπεδο και υποστηρίζονται από ένα άκαμπτο πλαίσιο διατριχοειδούς συνδετικού. 

Λόγω της επίδρασης οπτικού φιλτραρίσματος του επιθηλίου της χρωστικής του αμφιβληστροειδούς που βρίσκεται εσωτερικά σε αυτό το αγγειακό πλέγμα, ο χοριοτριχοειδής είναι δύσκολο να απεικονιστεί in vivo .

Έμμεσες μετρήσεις και αγγειογραφία φθορίζουσας χρωστικής έχουν δείξει ότι η ροή αίματος του χοριοτριχοειδούς είναι μία από τις υψηλότερες από οποιαδήποτε αγγειακή κλίνη του ανθρώπινου σώματος και ότι στερείται σε μεγάλο βαθμό αυτορρύθμισης. Η ροή δια μέσου του χοριοτριχοειδούς είναι, ανά μονάδα μάζας, τρεις έως τέσσερις φορές μεγαλύτερη από αυτή του νεφρού[5].