inositol

Η ινοσιτόλη είναι μια καρβοκυκλική πολυαλκοόλη σακχάρου. Με τον επιμερισμό των υδροξυλομάδων του, μπορούν να δημιουργηθούν εννέα πιθανά στερεοϊσομερή, δύο μείζονος φυσιολογικής και κλινικής σημασίας: μυο-ινοσιτόλη και D-χειρο-ινοσιτόλη. 

Η μυο-ινοσιτόλη και η D-χειρο-ινοσιτόλη αποθηκεύονται κανονικά στους νεφρούς, τον εγκέφαλο και το ήπαρ και είναι απαραίτητες για λειτουργίες, όπως η μεταγωγή σήματος, η μεταβολική ροή, η σηματοδότηση ινσουλίνης, η ρύθμιση της διαπερατότητας του καναλιού ιόντων, η απόκριση στο στρες και η ανάπτυξη του εμβρύου. [1]. 

Μελέτες της τελευταίας δεκαετίας έχουν δείξει ότι ορισμένες ασθενείς με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών (PCOS) έχουν μη φυσιολογική ευαισθησία στην ινσουλίνη (αντίσταση στην ινσουλίνη), ανεξάρτητα από το ότι είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι. Αυτό προκαλεί τον κίνδυνο ανάπτυξης διαβήτη τύπου 2 σε τέτοιους ασθενείς με PCOS. Η χρήση ευαισθητοποιητών ινσουλίνης (δηλαδή μετφορμίνη), μειώνει αυτές τις μεταβολικές και τις περισσότερες ορμονικές βλάβες. 

Καθώς η μετφορμίνη συχνά προκαλεί παρενέργειες, έχουν προταθεί νέες ενοποιητικές στρατηγικές για τη θεραπεία της αντίστασης στην ινσουλίνη, όπως η χρήση ινοσιτόλων. Τέτοιες ενώσεις αντιπροσωπεύονται κυρίως στον άνθρωπο από δύο στερεοϊσομερή ινοσιτόλης: μυο-ινοσιτόλη (MYO) και d-χειρο-ινοσιτόλη (DCI). Το MYO είναι ο πρόδρομος της τριφωσφορικής ινοσιτόλης, ενός δεύτερου αγγελιοφόρου που ρυθμίζει τη θυρεοειδοτρόπο ορμόνη (TSH) και την FSH καθώς και την ινσουλίνη. Η DCI προέρχεται από τη μετατροπή της μυο-ινοσιτόλης μέσω μιας ινσουλινοεξαρτώμενης οδού. Αρκετές προκαταρκτικές μελέτες έχουν δείξει πιθανά οφέλη της θεραπείας με ινοσιτόλη σε ασθενείς με PCOS, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει πραγματοποιηθεί μετα-ανάλυση.